ساخت های کذب در زبان فارسی و نگرش فارسی زبانان ‏نسبت به آن به عنوان یک رفتار زبانی- اجتماعی

تعاملات اجتماعی، مبنای ارتباطات بشری هستند، اما همیشه صدق و کلام صادقانه مبنای این تعاملات نیست و ‏بسیاری از این تعاملات، حاوی کذب و دروغ نیز هستند. در واقع دروغ گویی، پدیده ای پیچیده است که نقش در خور ‏توجهی در تعاملات اجتماعی بازی می کند. به گفته وریج، دروغ را می توان تلاش عامدانه فرد برای ایجاد باوری کذب ‏در شریک ارتباطی تعریف کرد. ازآنجاکه ساخت های صدق و کذب در فارسی و نیز نگرش فارسی زبانان نسبت به آن ها ‏تا کنون از دیدگاه جامعه شناسی زبان مورد بررسی جدی قرار نگرفته است، انجام پژوهشی در این زمینه که هم به ‏ساخت های زبانی و نشانگرهای آن و هم به جنبه های اجتماعی، روانی و فرهنگی دروغ بپردازد، ضروری به نظر ‏می رسد. با توجه به همین موضوع است که هدف این پژوهش را بررسی ویژگی های ساخت دروغ در زبان فارسی و ‏نگرش فارسی زبانان نسبت به آن قرار داده ایم. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به انجام رسیده است و ‏داده های آن به شیوه میدانی (پیمایشی و گفتگو) گردآوری شده است. پژوهشگر برای مرور ادبیات موضوع و بررسی ‏پژوهش های انجام شده در این زمینه و تدوین چارچوب نظری خود از شیوه کتابخانه ای سود جسته است. جامعه آماری ‏این پژوهش، شامل ??? نفر از سخنگویان فارسی زبان است که در راستای آزمون فرضیه ها، متغیرهای سن، جنس، ‏میزان تحصیلات، و شغل آنان کنترل شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ساخت های صدق و کذب در فارسی ‏به لحاظ برخی ویژگی های زبانی تفاوت نشان می دهند و رابطه معناداری بین نگرش فارسی زبانان به دروغ و ساخت ‏های کذب در گفتار آنان وجود دارد. ‎